Νίκος Μανιάς | Πέντε χρόνια...
Τα λεξικά λένε πως "ά ρ χ ο ν τ α ς" θα πει "πλούσιος αξιοπρεπής άνδρας με θέση κύρους που φέρεται γενναιόδωρα", κι εμείς αυτό λέμε, πλούσιος στα αισθήματα, πλήρης στην αξιοπρέπεια, γενναιόδωρος στη φιλία, δίκαια επομένως ο Νίκος Μανιάς έλαβε και κράτησε τον χαραχτηρισμό αυτό, που χει μείνει και σ' ένα δίσκο με τη φωνή του Βασίλη Σκουλά, και σίγουρα έχει μείνει σε κάθε άνθρωπο που γνώρισε από κοντά τον Νίκο Μανιά...
Σαν σήμερα πριν πέντε χρόνια έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Μανιάς, 25 Μαϊου 2012 έπαψε να λαλεί το χαρισματικό αηδόνι της Κρήτης, και μη φανεί υπερβολή αυτό που γράφω γιατί και στα 80 χρόνια του, η φωνή του κρατούσε ένα μέταλλο δυσεύρετο σε ωριμότητα, γερό και όχι γερασμένο..
Αυτή η φωνή που πλέον μόνο σε μνήμες και σε δίσκους υπάρχει...
..."περνάς και δεν με χαιρετάς
ως με χαιρέτας πάντα"...
~~~~~~~~~~~~~
Νίκος Μανιάς
(17 Ιουλίου 1931- 25 Μαΐου 2012)
Από πολυμελή αγροτική οικογένεια, στερνοπαίδι του Γιώργη και της Αργυρένιας Μανιαδάκη, ο Νίκος Μανιάς έζησε φτωχικά και δύσκολα παιδικά χρόνια. Οι αντίξοες συνθήκες της εποχής του στέρησαν τα δύο από τα έξι αδέρφια του, αλλά και τον πατέρα του το 1944. Η σχολική μόρφωσή του σταμάτησε στην ηλικία των 8 ετών, με το ξέσπασμα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, όπως συνέβη και σε πολλούς συνομηλίκους του. Τα χρόνια της γερμανικής κατοχής τα πέρασε στον κάμπο του χωριού του, συνδράμοντας με τη βοσκική το βιοπορισμό του σπιτιού του, όταν δεν υποχρεούταν από τους κατακτητές σε καταναγκαστική εργασία, «προνόμιο» των νεώτερων μελών των ντόπιων οικογενειών. Το κλίμα της περιόδου εκείνης βαρύ και μουντό, όμως ο κόσμος ζεστός και πρόθυμος, οι διαπροσωπικές σχέσεις ουσιαστικές κι άμεσες, απόρροια της ανάγκης των ανθρώπων να αισθάνονται ασφαλείς, προκειμένου να καταφέρουν να επιβιώσουν. «Με μεγαλώσανε πολλές μανάδες» έλεγε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο Νίκος Μανιάς αναφερόμενος στην αλληλεγγύη των γυναικών του χωριού στην ανατροφή των παιδιών. Ανεξίτηλες ήταν πάντοτε μνήμες από γειτονιές λιτές και φτωχικές, αλλά πλούσιες σε χρώματα, μυρωδιές και ήχους, που λες και ανυπομονούσαν μετά τον κάματο της μέρας να έρθει η ώρα της βεγγέρας.Μικρές, αλλά πολύβουες παρέες γύρω από τις παρασιές το χειμώνα, στα στενά ή στις αυλές το καλοκαίρι, για να αποσπερίσουν και να τραγουδήσουν τους καημούς και τις πίκρες τους, πολύ συχνά με την συνοδεία μαντολίνου, ξεφεύγοντας από τα προβλήματα της σκληρής καθημερινότητας.
~~~~~~~~~~~
Στην ιστοσελίδα που -άνθρωποι με πολλή αγάπη για τον Νίκο Μανιά έφτιαξαν, όπως από το περιεχόμενο της προκύπτει- θα δείτε τη συνέχεια αυτής της συναρπαστικής ζωής ενός ωραίου ανθρώπου που έδωσε διακριτό περιεχόμενο στην έννοια της Κ ρ η τ ι κ ή ς λ ε β ε ν τ ι ά ς ...
Εδώ:http://www.nikosmanias.gr/
